🇬🇷DAG 33: Nafplion - Epidavros

Zaterdag 14 mei 2022

KM 57/1.467 - HM 862/18.316

The Long and Winding Road

Vandaag sta ik voor een lastige keuze. Er is een directe, korte weg naar mijn bestemming. Ik kan ook kiezen voor de lange, mooiere weg met hoogteverschillen. Ik heb eigenlijk nog wat kilometers nodig om mijn doel te halen, dus kies ik voor de lange en kronkelige weg. En nu maar hopen dat dit de goedkeuring kan wegdragen van mijn 2 dikke vrienden, die vanachter de geraniums, liggend op de 3-zitsbank met een zak chips in de hand mijn ritten van commentaar voorzien. Ze doen mij altijd denken aan het onvergetelijke Muppets-duo Stahtler & Waldorfski. Voordeel van deze long and winding road, is dat dit mooiste Beatles-liedje de hele dag in mijn hoofd zit. Dat heeft Paul McCartney, de J.S. Bach van de 20e eeuw, toch maar mooi bereikt !

Het eerste stuk gaat langs het water. Ik ben in de buurt van het plaatsje Doroufi, waar de Koninklijke Sta-caravan (4,5 mln Eur) zich bevindt. Ik kijk dus uit naar een rossige dikkerd met kapiteins-pet en een vrouwelijke crew van 4 in een Wajer 55, het Koninklijk Schuitje (2 mln Eur).

Het zou toch wat zijn als ik Amalia vanaf het dek een bommetje zou zien maken. Met de verkoop van die ene foto is in een klap mijn hele vakantie terugverdiend.

Helaas, al wat ik zie, zijn een stel Denen in roeiboten. Na fietsers, campers, motoren, bussen en zeilboten, had ik deze vorm van rondtrekken in Griekenland nog niet gezien. Ik vraag me wel af hoe ze die Deense roeiboten hier gekregen hebben, die lijken mij namelijk niet in een kartonnen doos passen.

De route gaat dus eerst langs de kust met verstilde badplaatsen. Vanaf Kantia gaat het de bergen in en moet er geklommen worden. Het is volkomen uitgestorven, behalve enkele (gelukkige dode) slangen. Het enige verkeer, net als overal in Griekenland, is de melkwagen die de door geiten geproduceerde melk transporteert. 

Net zoals de meeste rivieren deze reis, is ook hier de rivierbedding volledig uitgedroogd. Er staan wel waarschuwingsborden voor overstromingen, dus blijkbaar regent het hier ook weleens. 

Bij Adami, als het meeste klimwerk achter de rug is (dacht ik…), vind ik eindelijk een tentje waar ik koffie kan krijgen. Twee volledig in het zwart geklede stokoude weduwen runnen de zaak; gezien de giga hoeveelheid brood die er staat, is dit de enige bakkerij in de verre omtrek. Na het bakkie Griekse pleur, ga ik gesterkt verder en gaat het fijn bergafwaarts. 

Maar helaas, bij het plaatsje Kollaki is er toch weer een heftige klim. Eenmaal boven zijn prachtige vergezichten op de Saronic Gulf mijn beloning. Nu is er dan wel de finale afdaling (klik hier) naar Epidavros. Aldaar laat ik het beroemde theater (gebouwd in de 4e eeuw voor Christus door Polycetus) links liggen. In plaats daarvan doe ik mij op een terras aan de waterlijn tegoed aan gegrilde sardientjes om het eerste behaalde doel (18.000 hoogtemeters) te vieren.