Maandag 18 april 2022
Hond bijt man ?
De weersomstandigheden zijn hetzelfde als gisteren, dus continue regen, maar als bonus is de temperatuur een stuk lager. Het is gewoon uitgesproken koud. Verder heb ik deze keer niet 1 maar 2 colletjes van de (voor mij) buitencategorie. Extra attractie is dat door de regen de keien cq rotsblokken op de heuvels losraken.
Na een ontbijt bij de open haard, vertrek ik dus met regen, die ook vandaag dag mijn trouwe metgezel zal blijken te zijn. Al vrij snel houdt de laagvlakte op en volgt er een zware beklimming tot 1184 meter naar het gehucht Likouria. Vandaar wordt ik beloond met een 11 km lange ijskoude afdaling naar het plaatsje Klitoria. Opgewonden 😛 rijd ik dit dorpje binnen, maar helaas is er weinig opwindends te zien, dus worstel ik maar verder.
Het landschap is overigens schitterend en doet denken aan Oostenrijk of Zwitserland. Volledig natgeregend, begrijp ik nu ook waarom het zo mooi groen is. Ik zie heel veel schapen en onderweg passeren mij enkele pickup-trucks volgeladen met geiten op weg naar grazige weiden of het slagersmes.
De schaapherders vervelen zich blijkbaar (snap ik) en doden de tijd met het schieten op verkeersborden.
Vanuit Klitoria kies ik voor de “lagere” (1000 meter) maar eindeloos lange pas om uiteindelijk op mijn bestemming Kalavryta uit te komen, waar mij een welverdiende rustdag wacht. Het Spa Hotel waar ik arriveer, kent waarschijnlijk niet veel zwervers die soppend in een (na 5 uur fietsen niet meer waterdicht) regenpak komen inchecken.
Volgens de weersvoorspellingen is het vanaf morgen gedaan met de regen en komt de zon terug.
