Zondag 17 april 2022
KM 56/198 - HM 1.261/3.178
Zeus…
Ik kwam hem vorig jaar ook al tegen, maar daar heette hij Jupiter. Hier dus Zeus, maar het effect is hetzelfde, nl regen, donder en bliksem.
Na gezegend gewekt te zijn door de kerkdienst die blijkbaar via de luidsprekers in Nemea wordt uitgezonden, ga ik op pad. Na ongeveer 500 meter begint het te regen en dat is helaas voor de rest van de dag. Na enige tijd zie ik dat het frame van mijn fiets rood begint te kleuren, dus blijkbaar zit er Sahara-zand in de lucht. Wat echter meer zorgen baart, is dat het begint te onweren. Niet echt fijn of verstandig om door dit lege landschap te fietsen, maar er is geen enkele mogelijkheid om te schuilen. Ik zwoeg dus door, want het blijft maar klimmen. Het is doodstil, ik hoor alleen in de verte de bellen van de berggeiten.
Na het passeren van de eerste berg, ligt in de verte Lake Stymphalia. Dit is een gesloten karstbekken met moerassen en een belangrijke tussenstop voor trekvogels, die ik duidelijk hoor. De grootte van het meer is afhankelijk van het seizoen; nu ligt het grotendeels droog met goudgele rietkragen - ideaal voor vogels.
Op de kaart zie ik de weg veranderen in een soort kurkentrekker, dus dat voorspelt weinig goeds. Inderdaad volgt vanaf Karteri een afschuwelijke beklimming naar Kastania. Als ik in dit plaatsje aankom, blijkt er nog een toetje van 200 meter klimmen te komen naar een pas op 1.070 meter.
Onderweg wordt ik diverse keren vanuit auto’s met mobieltjes gefilmd. Die mensen dachten waarschijnlijk dat ik niet goed wijs was om deze berg in stromende regen op de fiets met volle bepakking te beklimmen. Ik kan ze geen ongelijk geven..
De afdaling is verschrikkelijk koud. Harde tegenwind met regen die overgaat in hagel. Ik eindig bij het plaatsje Mesino waar het hotel (enige in de wijde omtrek) zou liggen. Ik bel het hotel en het blijkt maar 4 km verder te liggen, dus dat is mooi…. Niet dus, want als ik de hoek omga zie ik alleen een plaatsje bovenop de berg liggen. Ik bel nogmaals het hotel en ze bevestigen mijn nachtmerrie. Ze bieden aan om pick-up te sturen om mij op te halen. Hij zal er in 20 minuten zijn. Omdat ik het ijskoud heb, ga ik toch maar fietsen en zoals te viel verwachten komt het transport aanrijden als ik de het hotel al zie liggen, waar ik wordt begroet door de bazin.
Meer dood dan levend check ik in en blijk de enige gast te zijn. Na al het warme water van het hele bergdorp opgebruikt te hebben, kom ik weer een beetje tot leven. De kamer heeft zelfs verwarming, wat niet bepaald gebruikelijk is in Griekenland; mijn zeiknatte kleren kunnen dus drogen.
Geheel tegen mijn verwachting is er een fijne taverne in het dorpje, waar ik een goede maaltijd nuttig bij de open haard. De avond eindigt echter toepasselijk in mineur als ik mijn club Ajax de bekerfinale zie verliezen…….
