Dinsdag 26 april 2022
KM 35/669 - HM 399/8.575
I didn’t see the time go by…
I didn’t see the years roll on
I didn’t know the road would bend
Refused to see when youth was gone
Pretending it might never end
Wij zagen een van de laatste concerten van de fragiele, maar indrukwekkende Charles Aznavour in Moskou, nota bene op een nu ondenkbare locatie, nl in de theaterzaal binnen de muren van het Kremlin. Ik moet aan dit liedje denken in een melancholieke bui, omdat ik bij Igoumenitsa ben.
We reden hier veertig jaar geleden namelijk ook. Vier Katwijkse jongens, zo groen als gras, trokken de wijde wereld in met een Volkswagenbusje. Na vanuit NL naar Italie te zijn gereden, kwamen we in Igoumenitsa aan en reden verder door het IJzeren Gordijn naar het enge Oostblok, dat een grote rol zou gaan spelen in mijn verdere leven.
Grote dromen, hoge verwachtingen; wat is er van terechtgekomen ? Twee van mijn vrienden verloren al snel hun (wilde) haren en slijten hun dagen als kruidenier; de derde is verbannen naar Polen om daar als gastarbeider de kost bij elkaar te sprokkelen. En uw reporter, Koos Werkeloos, nog steeds reislustig, fietst maar een beetje rond…Alle gekheid op een stokje, we zijn allemaal goed terechtgekomen en de vriendschap is er veertig jaar later nog steeds !!
Vandaag rij ik een korte etappe, om mijn rechterknie te ontzien die al een paar dagen op slot zit. Via een bergpasje met een ontzettend steil stukje (duwen dus) bereik ik Plataria, het meest Noordelijke punt van mijn route. Nog verder doorrijden zou Albanie betekenen en dat bewaar ik voor een toekomstige tocht.
Ik logeer in Villa Rosanna, een appartement met een geweldig uitzicht op de haven. De gelijknamige eigenares is in die Heimat opgegroeid, dus we kunnen even auf Deutsch plaudern.
